Annem haklıymış...

Annem derdi ki:
“Terli terli su içme”
İçten içe kızardım ona
Oyunun en tatlı yerinde
Bu müdahale de niye ?
Hastalanınca anlardım ki !
Annem haklıymış...

Annem derdi ki: “Sakın geç kalma”
Meraklanırmış sonra
İçten içe hayıflanırdım ona
Gidenin dönmesini beklerken anladım ki !
Annem haklıymış...

Annem derdi ki: “Odanı dağıtma”
İçten içe karşı gelirdim ona
Toparlamayı erteleyip dururken
Hayatımı dağıttığım anlarımda anladım ki !
Annem haklıymış...

Annem derdi ki: “Öfkende fakir ol, sevginde zengin.”
İçten içe önemsemezdim bakışlarımla
Kırdığım kalpleri telafi edemediğimde anladım ki !
Annem haklıymış...

Annem derdi ki: “Tek kişilik yaşama”
Diğer türlüsü bencillik olur
Sevilmezmişim sonra
İçten içe güler geçerdim bu söze
Yalnızlık ağır gelmeye başlayınca anladım ki !
Annem haklıymış...

Annem derdi ki: “Doğal ol, yapmacık olma.”
İçten içe burun kıvırırdım ona
Ezberlediğim yaşam biçiminin tatsızlığını fark edip
Rollerimi karıştırmaya başlayınca anladım ki !
Annem haklıymış...

Annem derdi ki: “Gençliğinin kıymetini bil, geri gelmez bir daha”
İçten içe sitemkâr davranırdım ona
Yüzümdeki çizgiler
Saçımda beyazlar belirince anladım ki !
Annem haklıymış...

Annem derdi ki:
“Duâ et, gerçek olana kadar çabala”
İçten içe söylemesi kolay, yapması zor derdim ona
Hayatımda arayışlara başlayıp
sürekli yapamadıklarım aklıma geldiğinde anladım ki !
Annem haklıymış...

Annem derdi ki: “Bu sözlerimi kullan, yabana atma”
Şimdi…
İçten içe teşekkür ediyorum ona
Çünkü…
Ben de bir anne olduğumda,
Bana miras kalan bu cümleleri sarf ederken bileceğim ki !
Ben haklıyım...