Hep aslan yatar sanırdım dağlarında.Tanımını yapamadığım gizemli varlıklar korurdu o dağları.Cennetimdi,nefes aldığım yerdi,tılsımdı,sihirdi,gizemdi,sarmalardı...koynumda yatıya dalar ,rüzgarında esiklerdi..Dağlarıydı en çok büyülü kılan.Moru alına karışmış başı dumanlı dağları.Gün batımında seyre dalardım en çok.Uzaktan hayal meyal görünen o minik ışık kümelerinde mutlu köy evlerini hayal ederdim.Dede ve nine baş köşede uyuklarken,anne baba baş başa fısıldaşmakta.Çocuklar dağ tepe koşuşmaktan yorulmuş yarı baygın yerlerde uyuklamakta.Soba yanıyor gürül gürül,üstünde çaydanlık,çaydanlıkta su,su fokurdamakta,soba deliğinden yansıyan alevler tavanda oynaşmakta..Pencereleri küçük evin bacasından soba isiyle huzur çıkardı yayılırdı dalga dalga köyün içinden ormana,ormandan dağlara...Dağlar efsane sayardı huzurun adını soy ağacını eteklerine.Çiçek olurdu ,kırmızı benekli mantar,ıtır kokulu otlar ve başı ulu çamlar..
Ne çok severdim hülyalı bakışlarda hayali yaşamayı ,mor dağlara bakıp bakıp ...
Ne çok severdim dağların eteklerinden kopup Koyulhisar da buluşan yolları izlemeyi..
Yok memleket değildi benim için !Sihirdi.
Sihirin gözlerde şekillenmesiydi...
Çocuktum...
Dağlarında aslan yatan memleketine aşık..
(fotoğraftaki ev rahmetli anneannemin ve dedemin evleri,ineklerde onların :)
(fotoğraftaki ev rahmetli anneannemin ve dedemin evleri,ineklerde onların :)
Masal gibi güzeldi...
YanıtlaSilTablosu yapılası bir resim... Bu evde yaşamış olanların, bu evde anısı olanların duygu hissetmemesi mümkün mü? Sizin edebiyata, düşünmeye, yazmaya okumaya sevdanızda da eminim büyük payı vardır. Sevgiler!
YanıtlaSildilerim doğru anlamışımdır, dilerim o yanan sobanın başında oturan, o güzel dağın eteklerinde dolaşan, o mutlu çocuk sizsinizdir. dilerim ninesi, dedesi hala yaşamasa da o ev hala yaşıyordur.
YanıtlaSil